Budownictwo – to nie tylko sztuka wznoszenia budowli, które będą chronić nasze głowy. I resztę ciała zresztą też. To nie tylko konstrukcje, które będą nam zapewniać przysłowiowy dach nad głową. To nierzadko wyraz siebie i nie tylko. To nierzadko prezentacja, to ekspresja. No i właśnie – pojawił się nowy, choć obecnie nie już taki nowy, kierunek w architekturze. A jest nim ekspresjonizm.
Tenże kierunek architektoniczny – ekspresjonizm rozwijał się w Niemczech w latach 1923 – 1935. Naturalnie rozwijał się on również w innych zakątkach świata, ale przecież nas interesuje ten europejski z przyczyn zrozumiałych. To czym się charakteryzuje ekspresjonizm to podkreślenie pionowego i poziomego kierunku w budownictwie. A także tworzenie form dynamicznych mających na celu stworzenie dynamicznych form, które mają na celu stworzenia czegoś , co wygląda jakby było strzeliste, nowoczesne.
Przykładem budownictwa, w którym istotną rolę odegrał ekspresjonizm jest hala stulecia. Ta konstrukcja doskonale ilustruje czym ten styl jest. Na uwagę zasługuje również fakt, że obiekt ten został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a to tylko świadczy o bogactwie architektonicznym oraz kunszcie. Halę budowano w latach 1911 – 1913. A architektem był Max Berg. Zresztą jej powstanie było związane z setną rocznicą wydania pewnego utworu. Chodziło tutaj o odezwę „Do mojego ludu” autorstwa Fryderyka Wilhelma III. Był to znaczący epizod w historii. Odezwa była skierowana przeciwko Napoleonowi Bonaparte. Znajdziemy tam wiele odniesień do tego momentu w historii.
Znajdzie się wiele budowli pokazujących co to znaczy ekspresjonizm w architekturze. W każdym razie charakterystyczne dla niego są kształty opływowe, znane z dynamicznych stylów w latach dwudziestego wieku. A to wszystko przy jednoczesnym wykazywaniu cech modernistycznych. Oczywiście to wszystko odbywa się na gruncie architektury.
